Ranma 1/2 - Afleveringen 8 en 9

Deze verhaallijn is absoluut een van mijn favorieten in de vroege afleveringen van de serie – precies waar de show volgens mij echt zijn draai vindt. Alle klassieke elementen zijn aanwezig: een vechtvorm van iets dat geen vechtsport is en ook niet zou moeten zijn, uitvergrote karakters, hilarische misverstanden, Ranma en Ryoga die kibbelen als een oud getrouwd stel, en Ranma en Akane die onwennig met hun gevoelens voor elkaar omgaan.

Deze keer draait de bizarre "vechtsport" om kunstschaatsen – wat in het echte leven al snel zou eindigen met iemand die bloedend op het ijs ligt, want, heb je enig idee hoe scherp die schaatsen zijn?

Het verhaal begint wanneer Akane P-chan, haar kleine metgezel, per ongeluk op het ijs achterlaat. Terwijl ze weg is, wordt hij "gered" door Azusa Shiratori – en krijgt hij meteen een nieuwe naam: Charlotte. Azusa wil hem mee naar huis nemen, maar haar plannen worden bijna gedwarsboomd door haar kunstschaatspartner, Mikado Sanzenin.

Wanneer Ranma vervolgens een viskoekje naar hem gooit omdat hij Akane probeert te kussen, escaleren de zaken ook tussen Ranma en Mikado. Nu staan Ranma en Akane tegenover Azusa en Mikado – het probleem is echter dat terwijl Akane zich behoorlijk comfortabel voelt op het ijs, Ranma beweegt met de gratie van een wankele peuter.

Twee dingen bevielen me bijzonder aan deze verhaallijn: Ten eerste, zoals gezegd, is het een van mijn favorieten uit de serie vóór de introductie van mijn favoriete personage – en het duurt nog even voordat we die te zien krijgen. Ten tweede worden Azusa en Sanzenin ingesproken door Aoi Yuuki en Mamoru Miyano – twee van de grappigste stemacteurs in Japan op dit moment.

De laatste tijd horen we Yuuki meer in haar hardere, bijna kobold-achtige modus – als personages zoals Maomao of met haar jongensachtige stem. Als Azusa schakelt ze natuurlijk over op een veel vrouwelijker toon, veel meer in de stijl van een "Ojousama" dan ik van haar hoge stem zou hebben verwacht. Miyano daarentegen belichaamt een veelheid aan personages, maar blijft altijd zichzelf.

Als Sanzenin is hij hilarisch, moeiteloos schakelend tussen een gladde, charmante uitstraling en een geïrriteerde, bijna fluisterende voordracht.

Ik wil ook het geluidsontwerp van de kunstschaats-scènes benadrukken: Elk personage voelt zich anders comfortabel op schaatsen, en samen met de werkelijk hilarische animatie van Ranma en Ryoga die beiden onhandig stuntelen op het antislip ijsoppervlak, laat het zien hoeveel zorg er is besteed aan de akoestische implementatie van de schaatsen. Sanzenin, Azusa en Akane glijden over het ijs als ervaren schaatsers, begeleid door een continu suizend geluid.

Ranma, die wel wat heeft geoefend maar nog duidelijk onzeker is, maakt een hakkend geluid terwijl hij voet voor voet vooruitschuift. Ryoga daarentegen – als iemand die afgaat op brute kracht – stampt en klotst in het rond.

Sanzenin is, in zekere zin, van hetzelfde laken een pak als Kuno – zij het als een ander soort bedreiging. Hij is een schaamteloze vrouwenversierder die zichzelf ziet als een geschenk van God aan vrouwen: knap, getalenteerd en een echte charmeur. Hij kust elk meisje dat hij leuk vindt, ervan uitgaande dat ze dankbaar zullen zijn voor zijn aandacht. Afgaande op zijn populariteit onder zijn vrouwelijke klasgenoten, schiet hij vaak raak, maar noch Akane noch Ranma zijn geïnteresseerd in zijn avances.

Net als bij Kuno gebruikt Takahashi humor om de wisselwerking tussen mannelijkheid, vrouwelijkheid en seksuele intimidatie te benadrukken – omdat Sanzenins neiging om te kussen zonder toestemming, heel simpel gezegd, aanranding is.

Akane reageert woedend en zegt dat als Ranma dat viskoekje niet naar hem had gegooid, ze hem een flink pak slaag had gegeven. Ze is immers gewend aan ongewenste avances van mannen en heeft genoeg manieren om zichzelf te verdedigen.

Ranma daarentegen is er niet zo bekend mee. Hij moet nog wennen aan het feit dat hij als vrouw wordt gezien – zelfs al begint hij het in bepaalde situaties in zijn voordeel te gebruiken. Dus, wanneer Sanzenin binnenstormt, weet Ranma niet goed hoe hij de situatie moet inschatten en ontwijken – en wordt gekust.

Dit is extreem vernederend. Hij rent huilend weg, alleen maar om bespot te worden door zijn vader en de familie Tendo. Hier valt veel over te zeggen – vooral gezien het feit dat niemand het serieus neemt nadat blijkt dat het een andere jongen was die de kus 'afgedwongen' had. Sanzenin daarentegen interpreteert Ranma's huilende vlucht als verlegenheid, hoewel Ranma dat duidelijk afwijst.

Hoeveel mannen plegen aanranding zonder het zelfs maar te beseffen, omdat hen nooit goed is geleerd wat toestemming betekent? De aanname dat alles een 'ja' is omdat ze zich niet kunnen voorstellen dat een meisje 'nee' zou kunnen zeggen – zo denkt Sanzenin, terwijl Azusa allang heeft ingezien dat de meisjes hem gewoon haten.

Een kleine frustratie: Net als in de ritmische gymnastiek-verhaallijn, wordt Akane opnieuw naar de achtergrond geschoven. Wat jammer is, want ze was echt goed!

Ik weet dat Ryoga en Ranma hilarisch zijn samen, en de aanblik van Ryoga in zijn kleine "Charlotte"-halsband zal me altijd doen lachen, maar Akane verdiende hier echt een overwinning.

Het is een van de weinige momenten waarop ze sterker is dan de mensen om haar heen – maar helaas wordt die triomf haar weer afgenomen omdat het fysieke komediepotentieel van Ryoga's en Ranma's onhandigheid de kans op echt goede schaatsactie overschaduwt. Helaas zal dat niet snel veranderen – of misschien wel nooit.

Zelfs als Akane niet de kans krijgt om echt te schitteren, is dit ongetwijfeld een van de beste verhaallijnen die de vroege delen van Ranma ½ te bieden hebben.