Frieren: Beyond Journey's End – Afleveringen 7-8

Dit paar afleveringen laat je kennismaken met de belangrijkste antagonisten van de serie: de demonen. In anime hebben demonen door de jaren heen een interessante evolutie doorgemaakt. Vroeger waren ze simpelweg de slechteriken die verslagen moesten worden. Pure wezens van het kwaad die de helden opruimden om de wereld te redden.

Demonen

De laatste tijd is dat veranderd. Veel verhalen portretteren demonen in een sympathieker daglicht. Soms zijn ze een volk dat gedwongen wordt te vechten vanwege hun moeilijke levensomstandigheden. Of ze zijn slachtoffers van vooroordelen, een handige zondebok voor de mensen in de fantasiewereld.

Demonen worden zo vaak als complex en genuanceerd gezien, dat Frieren zelf aanvankelijk ongelooflijk racistisch overkomt, door zonder waarschuwing een demon op straat te proberen te doden en hen monsters te noemen, geen mensen. De truc is dat de demonen in Frierens wereld geëvolueerd zijn om te jagen op de betere aard van de mens. We leren immers allemaal als kinderen om 'onze woorden te gebruiken' en dat 'vechten slecht is'. De logische gedachte is dat als we met elkaar kunnen communiceren, we elkaar kunnen begrijpen, en als we elkaar begrijpen, we vrede kunnen sluiten.

Geen Gevoelens

Demonen kunnen mensen echter niet begrijpen, noch willen ze dat. Voor een demon zijn woorden niet bedoeld voor communicatie, maar eerder voor misleiding. Zowel de humanoïde vorm van de demonen als hun taalgebruik zijn simpele evolutionaire hulpmiddelen. De hulpmiddelen die het hen makkelijker maken om op hun primaire voedselbron te jagen: mensen.

In principe hebben demonen geen empathie, en dat geldt niet alleen voor mensen, dwergen en elfen. Ze hebben totaal geen emotionele band met anderen. Ze hebben geen vrienden of familie en zijn van nature eenlingen. Eenvoudig gezegd zijn ze een hele etniciteit van psychopaten.

Alles wat ze zeggen of doen, is er enkel op gericht een reactie uit te lokken die hun doel – het verorberen van menselijk vlees – dient. Maar alleen omdat ze geleerd hebben dat, onder andere, het roepen van 'Moeder' wanneer ze op het punt staan gedood te worden, hun vijand kan laten stoppen met de aanval. Ze zijn niet in staat om de emotionele impuls te begrijpen waarom dit zo is, en dat is hun zwakte.

Verschil tussen Frieren en Demonen

Op het eerste gezicht lijkt Frieren zelf qua persoonlijkheid dichter bij de demonen te staan dan Fern of Stark. Ze is vaak koud en logisch, zozeer zelfs dat ze overweegt de stad aan haar lot over te laten en te vluchten in de chaos van de naderende demonenaanval. Vanwege haar vertekende tijdsbesef vindt ze het moeilijk om zich om mensen te bekommeren die over een paar jaar dood zullen zijn. Of het nu door demonenhand is of door ouderdom. Vooral als die dood veroorzaakt wordt door iets wat zij als dwaas beschouwt.

Het verschil tussen Frieren en de demonen is echter dat hoewel ze het moeilijk vindt om emotionele banden met stervelingen aan te gaan, ze hiertoe wel in staat is. Ze geeft om Fern, Stark en haar voormalige metgezellen (veel meer dan ze ooit besefte). Zelfs als ze geen persoonlijk belang had bij het gevecht. We hebben dit tot nu toe herhaaldelijk gezien in de serie: ze heeft een nieuw moreel kompas dat haar helpt in haar interacties met stervelingen: 'Wat zou Himmel doen?'

Zelfs als dat niet het geval zou zijn, is er nog een andere emotionele drijfveer voor haar daden: een koude, oneindige woede. Het vraagt immers een sterke drijfveer om degene te zijn die meer demonen heeft gedood dan wie dan ook in de geschiedenis. Zozeer zelfs dat de demonen haar zelf in gedempte tonen aanduiden als 'Frieren de Slaapster'.

Conclusie

Het moment dat me tot tranen bracht? Dat Himmel zoveel standbeelden oprichtte, niet alleen uit ijdelheid, maar zodat Frieren niet alleen zou zijn. Dat is het bewijs dat haar verhaal, haar leven, meer is dan een reeks half geloofde verhalen uit het verleden.

En de actiescènes? Die zijn zo brutaal en gewelddadig dat je Frieren wel in een heel nieuw daglicht móet zien.

De 'logische' redenering van het demonenmeisje: Ik heb het kind van een familie gedood. Ze zijn van plan mij te doden. Als ik ze een nieuw kind geef, zullen ze me niet meer willen doden. De burgemeester heeft een kind. Als ik de burgemeester dood en hen het kind van de burgemeester geef, ben ik veilig.

Ik hou van het idee dat de barrière die de stad duizend jaar lang heeft beschermd, alleen werd opgericht omdat Flamme een jonge boom zag vechten tegen een sneeuwstorm en besloot hem te helpen.