Ράνμα 1/2 – Επεισόδιο 3: «Γιατί του αρέσει κάποιος»
Η Rumiko Takahashi δήλωσε πριν από καιρό σε συνέντευξη ότι δεν σκόπευε το Ranma ½ να είναι σχολιασμός πάνω στους ρόλους των φύλων – και την πιστεύω. Ο Ράνμα αλλάζει φύλο επειδή η δημιουργός ήθελε έναν άντρα πρωταγωνιστή, αλλά «ανησυχούσε να γράψει έναν αντρικό κεντρικό χαρακτήρα». Παρόλα αυτά, κάθε τέχνη είναι μια διαπραγμάτευση μεταξύ δημιουργού και παρατηρητή, και είτε σκόπιμα είτε όχι, έπεσε πάνω σε μερικές συναρπαστικές, χαοτικές ιδέες σχετικά με τους ρόλους των φύλων και τις σχέσεις. Τούτου λεχθέντος, όταν το επεισόδιο ξεκινά με τον Ράνμα να βλέπει εφιάλτη όπου ο Κούνο είναι επιθετικός απέναντί του, αυτό πηγάζει από τους φόβους των ανδρών να καταδιωχθούν και να παρενοχληθούν με τον ίδιο τρόπο που παρενοχλούνται οι γυναίκες.
Ο Ράνμα αισθάνεται άβολα όταν ο Κούνο γίνεται πιεστικός μαζί του επειδή είναι αγόρι, βλέπει τον εαυτό του ως τέτοιο, και το να τον αντιμετωπίζουν σαν κορίτσι του προκαλεί δυσφορία. Αλλά αυτό δεν είναι το ζήτημα για τον μέσο άντρα θεατή· αντίθετα, ο τρόμος της κατάστασης πηγάζει από την ιδέα ότι μπορεί να είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί κανείς με τον τρόπο που οι άντρες αντιμετωπίζουν τις γυναίκες. Αυτός ο φόβος διαπερνά το πρώτο μισό του επεισοδίου, όπου ο Κούνο είναι εντελώς ερωτευμένος με «το κορίτσι με τις κοτσίδες». Με πρόταση της Ναμπίκι, φέρνει ένα λούτρινο πάντα στο σχολείο για να της το δώσει μέσω του Ράνμα, γίνεται βίαια κτητικός στη σκέψη ότι αυτή κι ο Ράνμα έχουν σχέση, και κουβαλά φωτογραφίες του Ράνμα σε κοριτσίσια μορφή – χωρίς μπλούζα – τις οποίες απέκτησε από τη Ναμπίκι και οι οποίες αποσπούν την προσοχή του Ράνμα στη μάχη. Τίποτα από όσα λέει ή κάνει ο Ράνμα δεν μπορεί να πείσει τον Κούνο ότι ο Ράνμα ούτε ενδιαφέρεται ούτε είναι κορίτσι – ακόμα και μεταμορφωνόμενος ακριβώς μπροστά στα μάτια του Κούνο. Αν και σκηνοθετημένο με χιούμορ, αυτή είναι η πρώτη εμπειρία του Ράνμα με το πόσο τρομακτικό μπορεί να είναι να είσαι κορίτσι.
Όχι ότι αυτό αλλάζει τη συμπεριφορά του απέναντι στην Ακάνε: Μόλις χτυπάει τον Κούνο αναίσθητο, αστειεύεται ότι είναι πιο σέξι από αυτήν. Ακόμα και παραπονιέται στον Δρ. Τόφου ότι αυτή είναι που τον εκφοβίζει συνεχώς – το οποίο είναι, ειλικρινά, τυπική εφηβική συμπεριφορά. Το αγόρι έχει μηδενικές κοινωνικές δεξιότητες! Επιπλέον, μεγάλωσε σε ένα άκρως αρρενωπό, υπερ-ανταγωνιστικό περιβάλλον, οπότε ο μόνος τρόπος που μπορεί να συνδεθεί με την Ακάνε είναι συγκρίνοντας την εμφάνισή του ως κορίτσι με τη δική της, και ως το πιο ματαιόδοξο αγόρι που υπήρξε ποτέ, φυσικά θεωρεί τον εαυτό του πιο ελκυστικό.
Το δεύτερο μισό του επεισοδίου ασχολείται με τον κρυφό έρωτα της Ακάνε για τον Τόφου – μια δευτερεύουσα πλοκή που τελικά αποκτά μικρή σημασία, καθώς ο Τόφου εξαφανίζεται εντελώς από την πλοκή λίγο αργότερα. Ενώ η Ακάνε συμπαθεί τον Τόφου, εκείνος την αντιμετωπίζει σαν μικρή αδελφή και είναι εντελώς ερωτευμένος με την Κασούμι, η οποία παραμένει εντελώς ανίδεη γι' αυτό. Κανονικά, ο Τόφου είναι ένας εξαιρετικός γιατρός, αλλά γίνεται επικίνδυνα ερωτοχτυπημένος όποτε βρίσκεται κοντά η Κασούμι. Η Ακάνε είναι στενοχωρημένη γι' αυτό. Τέλος. Δεν είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον.
Έχω πραγματικά αγαπήσει το νέο στυλ animation. Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, όσον αφορά τον χρονικό συγχρονισμό και τη διάταξη των καρέ σε στυλ κόμικ, είναι πολύ πιο κοντά στο manga από την προηγούμενη εκδοχή. Μερικές φορές σχεδόν νιώθεις σαν να βιώνεις το manga έγχρωμο και σε κίνηση – και ενώ γενικά είμαι υπέρ των διασκευών που παίρνουν ορισμένες ελευθερίες, η δουλειά της Τακαχάσι στα καρέ είναι εξαιρετική, οπότε δεν παραπονιέμαι. Η χρήση εκφραστικής απεικόνισης χαρακτήρων, χρώματος και φωτός από τη νέα ομάδα animation δημιουργεί μια εξαιρετική ατμόσφαιρα – ειδικά η σκόπιμη χρήση φωτός και σκιάς όταν η Ακάνε αντιμετώπισε τον Ράνμα σχετικά με τον κρυφό έρωτα του Τόφου, κάτι που ήταν εντυπωσιακό. Οι μάχες μέχρι στιγμής ήταν ρευστές και καλο-σκηνοθετημένες, και ανυπομονώ πραγματικά να δω μερικές από τις μάχες από τις πιο αδύναμες σεζόν να ζωντανεύουν.
Ο νέος μεταγλωττισμός, από την άλλη… Είμαι αυτός που άλλαξε στην ιαπωνική ηχητική διαδρομή στα Blu-rays μου επειδή μου έλειψε η ερμηνεία της Sarah Strange στον Ράνμα και μου φάνηκε περίεργο να ακούω τη φωνή του Richard Cox – κάτι που μου δημιούργησε δυσκολία ούτως ή άλλως. Πιθανότατα δεν είναι ιδανικό το ότι το πρώτο μεταγλωττισμένο επεισόδιο που επέλεξα ήταν έντονα επικεντρωμένο στον Κούνο, καθώς δεν μου αρέσει καθόλου η φωνή του ή η ερμηνεία του. Οι άλλες φωνητικές ερμηνείες είναι σε μεγάλο βαθμό δυνατές, ειδικά αυτές του David Errigo, Jr. και της Suzie Yeung ως Ράνμα, αν και κάποια αδέξια διατύπωση στο σενάριο με ενόχλησε.
Από την άλλη, το σενάριο των υποτίτλων αναφέρει τον Κούνο ως «Τατεβάκι» – και αυτό είναι απλώς λάθος. Στην Ιαπωνία, το επώνυμο προηγείται, οπότε είναι Κούνο Τατεβάκι. Η απόφαση να αναφέρεται μόνο με το μικρό του όνομα στους υπότιτλους είναι ενοχλητική και περιττά συγκεχυμένη.
Το Ranma ½ – Επεισόδιο 3 είναι τώρα διαθέσιμο στο Netflix.