Dr. STONE Επιστήμη του Μέλλοντος – Επεισόδιο 3
Αυτό το επεισόδιο του Dr. Stone είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Σε αντίθεση με τα περισσότερα επεισόδια όπου το θέμα και η πλοκή συμβαδίζουν, οδηγώντας προς μια ενιαία κατάληξη, σε αυτό το επεισόδιο κινούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις.
Θεματικά, αυτό το επεισόδιο περιστρέφεται γύρω από την ελπίδα – και συγκεκριμένα, τι συμβαίνει όταν αυτό που ελπίζεις δεν εκπληρώνεται. Από την αρχή της σειράς υπήρχε η, αν και αμυδρή, ελπίδα ότι ίσως ολόκληρος ο κόσμος να μην είναι όπως η Ιαπωνία.
Σε Αναζήτηση Ελπίδας
Η ιδέα ότι κάπου, μια ομάδα ανθρώπων γλίτωσε την πετροποίηση και διατηρεί ζωντανή την ανθρώπινη κοινωνία έκτοτε – ότι ο κόσμος δεν έχει χαθεί – αποτελούσε μια σιωπηλή παρηγοριά στο βάθος του μυαλού όλων στον Παλιό Κόσμο. Έτσι, όταν φτάνουν στις ακτές της Αμερικής και αντικρίζουν την ίδια μάζα από πετρωμένους ανθρώπους, αυτό πλήττει τους ήρωές μας πολύ περισσότερο από όσο θα περίμεναν, ειδικά τον Gen.
Πίσω, κατά τη διάρκεια της μάχης ενάντια στον Tsukasa, ο Gen πούλησε στους ανθρώπους το ψέμα ότι η Αμερική εξακολουθούσε να υπάρχει, και μάλιστα ότι άνθρωποι της εποχής τους, όπως η Lillian Weinberg, ήταν ακόμα ζωντανοί. Αλλά ακόμα κι αν ο Gen είναι τόσο επιδέξιος χειριστής, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απρόσβλητος στην ελπίδα και την εξαπάτηση.
Τελικά, είναι ένας άνθρωπος με επιθυμίες και ανάγκες όπως όλοι οι άλλοι. Ακόμα και αυτός μπορεί να πέσει στην παγίδα των δικών του κολακευτικών λόγων.
Ένα μεγάλο μέρος του επεισοδίου αφιερώνεται στους χαρακτήρες που συμφιλιώνονται με το γεγονός ότι η Αμερική είναι εξίσου χωρίς πολιτισμό όσο και η Ιαπωνία. Κάποιοι, όπως ο Taiju, επικεντρώνονται στο επόμενο βήμα προς τον τελικό τους στόχο: την εύρεση καλαμποκιού. Άλλοι, κυρίως οι ιθαγενείς, αντιμετωπίζουν την κατάσταση απολαμβάνοντας τα φυσικά θαύματα που συναντούν.
Η Αμερική είναι χωρίς Πολιτισμό
Και σχεδόν όλοι απολαμβάνουν τη νέα/νοσταλγική γεύση του «σύγχρονου κόσμου» που τους προσφέρουν τα μπιφτέκια αλιγάτορα. Ακόμα κι αν δεν έχουν βρει μια σύγχρονη πόλη, μπορούν ακόμα να κρατούν την ελπίδα ότι μπορούν να κάνουν τον κόσμο αυτό που ήταν κάποτε.
Η πλοκή, από την άλλη πλευρά, κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση. Πολύ πριν από τη μεγάλη αποκάλυψη που φέρει ίχνη από σφαίρες, υπάρχουν ενδείξεις διάσπαρτες παντού ότι η Αμερική δεν είναι τόσο στερημένη από ανθρώπινη ζωή όσο φαίνεται αρχικά.
Η επίθεση του αλιγάτορα φαίνεται σχεδόν υπερβολικά ξαφνική και τυχαία. Σαν να αναταράχθηκαν και να οδηγήθηκαν κατάντη προς την αποστολή του Senku. Ομοίως, τόσο το καλαμπόκι στο στομάχι του αλιγάτορα όσο και οι σπόροι που παρασύρονται από το ποτάμι είναι το τέλειο δόλωμα για να οδηγήσουν τους ήρωές μας αντίθετα στο ρεύμα. Κατευθείαν στην πορεία μιας βολικής ενέδρας.
Έτσι, στο τέλος, βλέπουμε ένα επεισόδιο όπου οι ήρωές μας αναγκάζονται να αποδεχτούν ότι είναι πράγματι οι τελευταίοι της ανθρωπότητας, μόνο και μόνο για να ανακαλύψουν ότι αυτό σίγουρα δεν ισχύει.
Το αν πρόκειται για επιζώντες ανθρώπους που κατάφεραν να παραμείνουν απαρατήρητοι από τον Why-Man ή για όσους, όπως ο Senku, αποπετρώθηκαν συμπτωματικά και διαθέτουν έναν επιστήμονα ίσου διαμετρήματος… αυτό μένει να φανεί.
Συμπέρασμα
Αρχικά, μου φάνηκε περίεργο που η Nikki δεν ήταν στην ομάδα της αποστολής. Μετά συνειδητοποίησα ότι πιθανώς μένει πίσω για να έχει το νου της στον Magma.
Ο Moz και ο Hyoga φαίνονται προς το παρόν αρκετά πρόθυμοι να ακολουθήσουν την ηγεσία του Senku. Αν και είναι προφανές ότι το «χάμπουργκερ» βοήθησε σημαντικά στην περίπτωση του Hyoga.
Πω πω, αυτός ο τύπος στο πίσω μέρος του σκάφους δεν έχει ούτε κρέας ούτε τον Francois. Κρίμα τον άνθρωπο.
Το τεχνολογικό επίπεδο που βλέπουμε από τους νέους μας εχθρούς είναι εκπληκτικό. Τόσο το πιστόλι όσο και το μαχαίρι μάχης μοιάζουν να έχουν κατασκευαστεί από μηχανουργικά κατεργασμένα μέρη, κάτι που έχει κάθε λογής επιπτώσεις.