Φρίρεν: Πέρα από το Τέλος του Ταξιδιού – Επεισόδια 1-6
Ξέρετε τι είναι αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο στις πολυεπισοδιακές πρεμιέρες άνιμε; Το γεγονός ότι έχω λιγότερα επεισόδια για να συζητώ σε εβδομαδιαία βάση. Εννοώ, αν κάποια σειρά αξίζει ανάλυση ανά επεισόδιο, αυτή είναι το Frieren. Αλλά δυστυχώς, κάποιες φορές πρέπει να παίξουμε με τα χαρτιά που μας μοιράζονται.
Συνολικά, αυτά τα πρώτα έξι επεισόδια έχουν σκοπό να μας συστήσουν τους χαρακτήρες, τους στόχους τους και τους λόγους πίσω από αυτούς. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την ομώνυμη Frieren, την ξωτική μάγισσα που βοήθησε τον Ήρωα Χίμελ να νικήσει τον Άρχοντα των Δαιμόνων και να σώσει τον κόσμο. Ως αθάνατο ον, η αντίληψή της για τον χρόνο είναι εντελώς διαφορετική· γι’ αυτήν, τα δέκα χρόνια που πέρασε με τον Χίμελ θα μπορούσαν κάλλιστα να ήταν μια εβδομάδα στα δικά μας μάτια.
Ωστόσο, όταν ο Χίμελ πεθαίνει από γηρατειά, έχει μια επιφοίτηση που αλλάζει τη ζωή της. Είχε πέντε δεκαετίες για να τον γνωρίσει καλύτερα και απλά δεν το έκανε. Μόνο τώρα εύχεται να το είχε κάνει, όταν πια είναι αργά.
Έτσι αρχίζει η ιστορία μιας αθάνατης γυναίκας που μαθαίνει την αξία των διαπροσωπικών σχέσεων, όσο φευγαλέες κι αν της φαίνονται.
Φερν
Η πρώτη της σύντροφος είναι η Φερν. Τα πρώτα λίγα επεισόδια είναι αφιερωμένα στο χτίσιμο της σχέσης μεταξύ των δύο. Για τη Φερν, η Φρίρεν είναι ταυτόχρονα μια μητρική φιγούρα, μεταδίδοντας μαγικές γνώσεις και μαθήματα ζωής, αλλά και σαν κόρη, που χρειάζεται φροντίδα και επίβλεψη λόγω της έλλειψης κοινής λογικής της.
Αν και η Φερν εκνευρίζεται συχνά από τις ιδιορρυθμίες της Φρίρεν, αγαπάει την ξωτικιά. Βρίσκει μεγάλη χαρά στις στιγμές που η Φρίρεν προσπαθεί αδέξια να ξεπεράσει την αθάνατη φύση της και να σφυρηλατήσει συναισθηματικούς δεσμούς με τους γύρω της. Η σχέση του διδύμου φέρνει τόσο εκνευρισμό όσο και κωμωδία και αποτελεί την καρδιά της αφήγησης.
Σταρκ
Ο δεύτερος σύντροφός της είναι ο Σταρκ, ένας πολεμιστής που εκπαιδεύτηκε από αυτήν και τον σύντροφο του Χίμελ, τον νάνο Άιζεν. Είναι ένας άνθρωπος με λίγη αυτοπεποίθηση και μεγάλη δύναμη. Πιστεύει ότι είναι αδύναμος όταν νιώθει φόβο ή «είναι δειλός», όπως το θέτει ο ίδιος. Στην εισαγωγική του ιστορία, μαθαίνει ότι το θάρρος δεν είναι η απουσία φόβου, αλλά το να προχωράς μπροστά παρά τον φόβο.
Στόχος του είναι να ζήσει μια αληθινή περιπέτεια, γεμάτη τόσο κίνδυνο όσο και χαρά, και να επιστρέψει στον Άιζεν με αυτή την ιστορία πριν ο ίδιος ο νάνος φύγει από τη ζωή. Και εφόσον οι περιπέτειες του Άιζεν με τη Φρίρεν ήταν η κορυφαία στιγμή της ζωής του που εκτείνεται σε αιώνες, είναι μόνο λογικό ο Σταρκ να ζήσει μια περιπέτεια μαζί της, ακόμα κι αν πιθανότατα θα χρειαστεί μια δεκαετία για να ολοκληρωθεί.
Φρίρεν
Όλα αυτά μας φέρνουν πίσω στη Φρίρεν. Επαναδιανύοντας την περιπέτεια που ανέλαβαν αυτή και ο Χίμελ, τώρα με τη Φερν και τον Σταρκ στο πλευρό της, η Φρίρεν σιγά σιγά συνειδητοποιεί ότι τα «μόλις δέκα χρόνια» που πέρασε με τον Χίμελ την επηρέασαν πολύ περισσότερο απ' όσο συνειδητοποιούσε. Ότι αυτά τα δέκα χρόνια άλλαξαν την ίδια.
Βιώνοντας παρόμοιες καταστάσεις και ενεργώντας με τρόπους που πιστεύει ότι θα ενεργούσε ο Χίμελ ενισχύει τη σύνδεσή της μαζί του παρά τις δεκαετίες που πέρασαν από τον θάνατό του. Όπως επίσης και το να μεταδίδει όσα έμαθε κατά τη διάρκεια αυτής της περιπέτειας στη Φερν και τον Σταρκ.
Κάθε μία από αυτές τις μικρές της αποκαλύψεις χρησιμεύει στο να εξετάζει όλες τις μικρές πτυχές της ανθρώπινης φύσης από μια εξωτερική οπτική γωνία. Αυτό δίνει στη σειρά ένα τεράστιο συναισθηματικό βάρος μέχρι στιγμής, και δεν θα προσποιηθώ πως δεν δακρύζω τουλάχιστον μια φορά ανά επεισόδιο.
Συμπέρασμα
Συνολικά, αυτά τα πρώτα έξι επεισόδια είναι ό,τι ήθελα και ακόμα παραπάνω. Τώρα, με όλη την προετοιμασία να έχει ολοκληρωθεί και την πρώτη σειρά αυτόνομων περιπετειών να έχει τελειώσει, είναι ώρα να περάσουμε στο πρώτο μας μεγάλο αφηγηματικό τόξο της σειράς και στην εισαγωγή μας στους κύριους ανταγωνιστές της.
Αν αμφιβάλλετε ότι ο θάνατος του Χίμελ είναι η καθοριστική στιγμή στη ζωή της Φρίρεν, προσέξτε πώς η σειρά μετρά τον χρόνο: στον αριθμό των ετών από τον θάνατο του Χίμελ.
Με κάνει να χαμογελάω το γεγονός ότι τόσο ο Χάιτερ όσο και ο Άιζεν μεγαλώνουν παιδιά και όχι και τόσο διακριτικά τα αναθέτουν στην φροντίδα της Φρίρεν. Όχι μόνο για χάρη των παιδιών, αλλά και για να αποτρέψουν τη φίλη τους από το να είναι μόνη στην αιώνια ζωή της.
Η απόλυτα αγαπημένη μου σκηνή σε αυτά τα πρώτα επεισόδια είναι όταν η Φρίρεν συναντά τη δαιμονική ψευδαίσθηση του Χίμελ, βασισμένη στις αναμνήσεις της. Δεν παίζει με τα συναισθήματά της όπως κάνει η ψευδαίσθηση του Χάιτερ με τη Φερν, λέγοντας όλα τα γλυκά πράγματα που θέλει να ακούσει. Απλά της ζητά να τον σκοτώσει.
Αυτό μας λέει τόσα πολλά για το ποιος ήταν ως ήρωας. Αλλά μου αρέσει επίσης που υπάρχει μια ένδειξη για το ποιος ήταν συγκεκριμένα σε σχέση με τη Φρίρεν: Θα πέθαινε ευχαρίστως για να την προστατεύσει, και βαθιά μέσα της, το γνωρίζει και η Φρίρεν.
Για την πρώτη πραγματική σκηνή δράσης της σειράς, δηλαδή ο Σταρκ εναντίον του δράκου, τα έδωσαν όλα. Ήταν εκπληκτική.